Bankgarantie

Een bankgarantie is een contract waarin een bank onvoorwaardelijk garandeert om een bedrag aan de begunstigde te betalen, indien hij daarop aanspraak maakt. Als bijvoorbeeld twee partijen met elkaar zaken doen en er een periode zit tussen het betalen van het factuurbedrag en het leveren van de goederen, dan kan de afnemer een bankgarantie verlangen. De leverancier betaalt een vergoeding aan de bank voor deze bankgarantie.

Het is in feite een verzekering. Indien de leverancier in kwestie failliet gaat, kan de afnemer een beroep doen op de bankgarantie om de betaalde som weer terug te krijgen, maar dan van de bank. De bank zal dit bedrag dan via de curator (proberen te) verhalen op de leverancier. De bank zal echter zelf een zekerheid willen hebben, en bevriest een tegoed ter grootte van de bankgarantie, of verlaagt de kredietlimiet met het bedrag. De begunstigde ontvangt het contract. Zolang hij in bezit is van dit contract, kan hij aanspraak maken op uitbetaling. Dit kan tot vervelende omstandigheden leiden. Bijvoorbeeld in het geval van een huurder/verhuurder-situatie, waarbij de verhuurder het pand heeft overgedragen aan een nieuwe huurder. De verhuurder heeft dan geen belang meer bij deze relatie en doet geen moeite de (oude) bankgarantie in te sturen. Dit laat het zwakke punt van de bankgarantie zien, namelijk dat de verantwoordelijkheid niet geheel bij de opdrachtgever ligt. Daarom is het van groot belang ook het aflopen van de bankgarantie goed te regelen. Bankgaranties worden echter niet alleen afgegeven door de banken, maar ook door bepaalde verzekeraars.